Հայոց լեզու
Ենթական և նրա արտահայտությունը
Ստորոգյալը և նրա արտահայտությունը
Ենթակայի և ստորոգյալի համաձայնությունն ու շարադասությունը
Մայրենի լեզվի օր․ կարդում և փոխադրում ենք արևմտահայերենից֊արևելահայերեն
Գործնական աշխատանք 23.02
Որոշիչ
Գործնական աշխատանք 28.02
Գրականություն
Թումանյանական օրեր
Ընտանեկան ֆլեշմոբ
Մայրենի լեզվի օր․ կարդում և փոխադրում ենք արևմտահայերենից֊արևելահայերեն
Հովհաննես Թումանյան.Լոռեցի Սաքոն
Թումանյանի մեծ վիշտը
Հրանտ Մաթևոսյան. Կանաչ դաշտը
Կայծակը չոր ճայթյունով բախվեց ժայռին, մի կողմ շպրտվեց և թաղվեց կանաչ գետնի մեջ: Ժայռը կարծր էր, կայծակը հազիվ թե կարողացավ գորշ այդ ժայռից պոկել քարի մի երկու փշուր: Ժայռի տակ կանաչ գետինը այդ հովտում ճայթող բոլոր կայծակների գերեզմանոցն էր. գարունների և ամառների բոլոր կայծակները թաղվում էին ժայռի տակ, և մոտիկ կաղնին միշտ, ամեն ճայթյունի վախից սրսփում և, իր մտքում, կաղնիորեն շնորհակալ էր լինում ժայռին այն բանի համար, որ նա՝ ժայռը, հովիտ նետվող բոլոր կայծակները ձգում թաղում է իր տակ և կաղնուն փրկում խանձվելուց:
Քիչ առաջ, երբ կայծակը պտտվում էր հովտի և բլուրների վրա և մտածում էր ճայթել ու դեռ չէր ճայթել, քուռակի մայրը մեղմ խրխինջով կանչեց քուռակին. քուռակի մայրը գիտեր, որ կայծակը ճայթելու է, ճայթյունը վախեցնում է քուռակին, իսկ քուռակը կարծեց մայրն իրեն կանչում է կուրծք տալու և ականջ դրեց ինքը իրեն, ականջները շարժեց և ունկնդրել սկսեց ինքը իրեն, թե ինքն արդյո՞ք ուզում է կուրծք ուտել, և այնքան էլ չէր ուզում ուտել, ուզում էր խոտերից ու ծաղիկներից հոտ քաշել և մեկիկ-մեկիկ ճանաչել խոտերը, և հենց այդ ժամանակ ճայթեց կայծակը:
Ռուզան Ղուկասյան բլոգ 